رویای کودکی

آرزویم شده لیلاودلم لک زده همدردش را

ندهم تاری زمویش به جهان، لحظه ای لبخندش را

گربیایی همه ی جان وجهانم به تو تقدیم کنم

درمیان همه عالم نتوان یافت همانندش را.

ازهمان روز که دل زمزمه ی رفتن لیلا بشنید

شدم آن عاشق دیوانه که گم کرده خداوندش را

دست تقدیر پس از معجزه ی آمدنش لیلی من را بگرفت

شده ام مادر آن طفل که ازدست دهد نوگل فرزندش را

آن غریبه که رسید از ره و لیلای مرا باز بچید

دست اورا بگرفت گرم ، به من ، سردی اسفندش را

چند سال است که او پادشه قلب و نفسهای من است

بخدا باز محال است که دل ترک کند لیلی دلبندش را